Ik voel bij draaien van de molenwiek
de sporen van het voorgeslacht en merk,
al starend naar de toren van de kerk,
de zin van bezig blijven met mystiek.

Dat uitzicht bij Spaarnwoude is rustiek
en maakt beleving van verleden sterk.
De heimwee naar een tastbaar raderwerk
in dat gevoel is even generiek.

Het zicht, waar ik gevoelens aan verdien,
ontstond door adel van het vakmanschap
in handwerkkunst en hersens die voorzien.
In kennis en ervaring groeien, stap
voor stap tot meester, komt terug misschien,
maar molenbouw was wel bijzonder knap.

De neuten werden in de kast van de
ijzerbalk opgesloten door de poort.
[Uit ‘Molenbouw’ van Anton Sipman]