Een vrijer mens te zijn, dat stond centraal
en met de vrede kwam een beter tij.
Hun denken was de oorlog al voorbij.
Een tijd van poëzie in klare taal.

Verhalen over macht van kapitaal,
de crisisjaren, kerk en maatschappij.
Al was ik jong, het werd ook taal van mij.
Ik ging voor vrijheid, stemde liberaal.

Helaas, ze koersten op verdraaid kompas.
Ik vul het liberale anders in.
Al blijft de mens zoals hij altijd was,
de kracht der rede heeft morele zin.
Dat boeide mij als ik Spinoza las
zo zeer, dat ik nog steeds spontaan begin.

“Wahrhaftigkeit und Politik
wohnen selten unter einem Dach”
[Stefan Zweig 1881–1942]