Ik dacht dit jaar wat over commentaar
te schrijven, over doeners als solist
en over werken door een componist,
een schrijver of een beeldend kunstenaar.

Ik ging van werken door verwerken naar
het groot gelijk, naar wie er nog beslist,
naar alle tijd die iedereen verkwist
en hoe ik zelf het bezig zijn ervaar.

Ik liep daarmee het risico besmet
te worden door hetgeen tot denken dwingt
en heb een jazz CD’tje opgezet.
Wanneer hun Halle Hallelujah swingt,
Beschet met Claude Luter op klarinet,
besef ik hoe je commentaar verdringt.