Zo anders zijn gebeurtenissen die niet in een korte flits optreden, maar zich in een lange tijdsprocedure ontwikkelen. Ze sporen aan tot kritisch denken. De dwaasheid over het nieuwe millennium. De toenemende verbazing over het optreden van onfatsoenlijke ijdeltuiten en de serieuze beoordeling daarvan door menigeen. De door weinigen begrepen zotheid bij een politieke enquête. De overeenkomst tussen de imam van nu en de kapelaan van vroeger. Het dwars door het land bouwen van een feodale muur.

De toenemende verbazing over deze gebeurtenissen gaat over in kritisch beoordelen. Het willen samenvatten van gedachten daarover stimuleert het denken. De mening wordt in veertien regels gepast. Het is een eerste afrekening om daarna relativerend te kunnen beschouwen.

‘Hij die alleen zijn kant van de zaak kent, weet er weinig van af.’ [John Stuart Mill]