Na een eeuw of vier

De eerste klas met juf en kapelaan,
haar naam was Smit, de zijne ben ik kwijt,
dat komt wellicht, hij was, zijn ambt ten spijt
zo godvergeten dom en zelfvoldaan.

Maar desondanks heb ik mijn best gedaan
en kreeg voldoende voor gedrag en vlijt,
doch alle jaren stond er als verwijt
een streepje achter naar de kerk gegaan.

Hij hield de deur geopend op een kier
en stak zijn hoofd ertussen, bracht de klas
in angsten, want hij speelde met plezier
en valse grijns hoe sluw de duivel was.
Ze gingen voort en na een eeuw of vier
nog niet een man, die ooit Spinoza las.