Ontroerde stilte

De dichter keerde uit het kamp niet weer.
Wie las – Mijn God, maak mij het sterven licht –
herkende hem in zijn verzetsgedicht.
Hij werd een held en stierf als man van eer.

Dat blijft en niet de kampverhalensfeer
van hem, die voor van horen zeggen zwicht.
Hij heeft met zijn gedicht iets groots verricht
en wat is recht, de dichter spreekt niet meer.

Hij is met verzen in verzet gegaan.
Ik dacht aan deze regel als begin,
maar bij het Lied der achttien doden aan
ontroerde stilte na de eerste zin.
Ik weet dat, heb er tussenin gestaan,
en hier zit niets van horen zeggen in.